Werk en privé scheiden?

Ruim 10 jaar geleden startte ik met mijn eigen praktijk. Mijn droom om kinderen te ondersteunen om te laten zien wat ze kunnen werd werkelijkheid. Door de opleidingen die ik had afgerond, voelde ik me bekwaam om die stap te zetten. Maar, ondernemer was ik nog niet. Dus met behulp van extra financiering via de Kamer van Koophandel nam ik een coach in de hand die me op dat vlak zou bijspijkeren. Ik heb veel van hem geleerd. Ook heb ik sommige adviezen, na enige ervaring ermee te hebben opgedaan, vooral weer aan de wilgen gehangen.

Zo adviseerde deze loopbaancoach mij om privé en werk te scheiden. Cliënten hoeven niet te weten wat mijn thuissituatie was. Ouder zijn is niet hetzelfde als professioneel aan de slag gaan. Pas op voor vermenging. Ik hield het de eerste periode van mijn ondernemerschap strikt gescheiden.

Totdat ik een workshop van Rafi Feuerstein volgde. Hij is, naast ‘president of the Feuerstein Institute’ in Israël, vader van een zoon met het syndroom van Down. Hij vertelde dat hij, juist omdat hij vader is van een kind met een speciale zorgvraag, zijn werk een extra tintje kan geven. Op dat moment realiseerde ik me dat ik privé en werk de afgelopen maanden krampachtig scheidde. De buitenwereld had mij verteld dat dat zo moest. Maar het paste niet bij mij.

Vanaf dat moment ging ik er spontaner mee om. Daar waar ik het zinvol achtte, vertelde ik over mijn kinderen, mijn eigen situatie. Niet met veel woorden, vaak tussen de regels door. Voor mij geeft dat de ruimte die ik nodig heb. En ik heb gemerkt dat mijn openheid vaak leidt tot een betere ondersteuning voor het kind en de ouder.

Sinds ik opener ben over mijn privésituatie, merk ik dat veel professionals in dezelfde situatie zitten. De leerkracht met een zoon die erg veel last heeft van zijn dyslexie, de directeur van de basisschool die zich zorgen maakt over haar dochter met psychische problemen, de zorgcoördinator die stad en land heeft afgezocht naar de juiste school voor zijn kind en de teamleider die vroeger te vaak te horen heeft gekregen dat ze echt helemaal nergens goed in is. Veel professionals vinden het moeilijk om dit te vertellen, voelen zich kwetsbaar, niet professioneel genoeg, proberen het vooral gescheiden te houden.

Niet doen, zou ik willen zeggen.

Voor mij is het vooral een meerwaarde om mijn thuissituatie en mijn werk níet te scheiden. Uiteraard is, in ons geval, een klas overslaan niet altijd de juiste optie, is niet elk kind met Down hetzelfde en heeft elk kind met de diagnose dyslexie een ander verhaal. En natuurlijk pas ik er voor op dat ik mijn situatie, mijn emoties en mijn oplossingen niet een-op-een ‘op een cliënt plak’. Maar ik zie het als een meerwaarde: neem je ervaringen als ouder mee in je werk. En neem je kwaliteiten als professional mee in je privéleven. Ik ben ervan overtuigd dat dat leidt tot mooie ontwikkelingen voor het kind, voor jouw kind en voor jezelf!

Delen: