Rekenles zonder woorden

Fabienne, een meisje van 10, komt elke week bij mij. We rekenen samen omdat ze al twee jaar op het niveau van groep 3 rekende. Fabienne is gediagnosticeerd met selectief mutisme. Ze kan praten, maar doet dat in bepaalde situaties niet. Bij Fabienne is dat gekoppeld aan school en alle situaties die school gerelateerd zijn. Ik werk niet met haar aan selectief mutisme. Daarvoor gaat ze wekelijks naar een orthopedagoge. Wij richten ons samen op rekenen. En daarbij ben ik de enige die spreekt…

Ik werk regelmatig met kinderen die rekenen moeilijk vinden. Vaak begin ik met nauwkeurig werken. Veel fouten komen door kleine slordigheden. Zeker bij rekenen en wiskunde. Daarnaast ga ik aan de slag met strategie: hoe ga je de som oplossen? Ik stimuleer kinderen om die stappen ook uit te spreken en op te schrijven. Hierdoor leren ze hoe ze problemen kunnen aanpakken en kunnen ze deze kennis ook inzetten bij een som die moeilijker is.

En zo ga ik ook te werk met Fabienne. Zij het dat ik nu niets terug kan vragen aan haar. Dus zoek ik steeds naar andere wegen om met haar te communiceren dan via het gesproken woord. En dat gaat goed. Uiteraard vraagt het om meer creativiteit en geduld. Uiteraard zit ik er wel eens stevig naast. En uiteraard zijn er dagen dat het minder goed gaat. Dat Fabienne even helemaal niet wil communiceren. Dat is immers ook het stukje waar ze tegenaan loopt.

Vermeende dyscalculie

Toen ik met Fabienne begon te werken, werd gesuggereerd dat ze dyscalculie zou hebben. Dat ze niet tot rekenen zou kunnen komen. Eigenlijk was ze op dat vlak al een beetje opgegeven. Tijdens mijn begeleiding heb ik me niet gefocust op het probleem dat ze niet praat. En ik heb me niet gefocust op haar gemeende onkunde rondom rekenen. Ik ben ervan uitgegaan dat ze net als ieder kind tot rekenen kan komen. En ik ben met mezelf de uitdaging aangegaan om elke keer weer te zoeken naar vormen van communicatie zonder dat zij hoeft te praten. Over haar stoornis heenstappen, zien wat ze wel kan. En dan blijkt zelfs dat ze kan rekenen én enorm goed kan communiceren zonder te praten!

Het werken met een strategie pakt ze heel goed op. Daar waar ze in het begin niet in staat was om haar denkstappen op te schrijven, doet ze dat nu als vanzelfsprekend. Daar waar ze in het begin mijn manier van werken niet leek over te nemen, doet ze dat nu wel. Daar waar ze voorheen bij een onbekende som opgaf, zie ik haar nu zoeken naar de kennis die ze al heeft en komt ze er steeds vaker uit. En daar waar ze voorheen stopte als ze het fout had, gaat ze nu op zoek naar het juiste antwoord.

Nonverbale communicatie

Elke week laat dit meisje zien hoe je kunt communiceren zonder te praten. Hoe ze me strak aankijkt of juist even kort haar ogen opslaat, naar het spel wijst of de werkbladen van zich afschuift, me haar rug toekeert of juist tegenover me komt zitten. Dat ze de blauwe pen op tafel laat liggen en op zoek gaat naar de groene en paarse pen, naar buiten wijst om duidelijk te maken dat niet haar moeder maar haar vader haar komt halen, hoe de stilte kan lachen en soms juist ijzig wordt omdat ze iets echt niet leuk vindt. En dat ze soms pen en papier gebruikt om me iets in woorden te vertellen. Want die heeft ze in overvloed! En haar harde werken wordt beloond. De extra uitleg en oefening bij mij zorgt ervoor dat ze nu mee kan rekenen met de klas.

Delen: